نامه واقعی به خدا
( این نامه هم اکنون در موزه گلستان نگهداری میشود)
این ماجرای واقعی در مورد شخصی به نام نظرعلی طالقانی است که در زمان ناصرالدین شاه، دانش آموزی در مدرسه ی مروی تهران بود و بسیار بسیار آدم فقیری بود.
یک روز نظرعلی به ذهنش می رسد که برای خدا نامه ای بنویسد.
نامه ی او در موزه ی گلستان تهران تحت عنوان “نامه ای به خدا” نگهداری می شود.
مضمون این نامه به شرح زیر است :
بسم الله الرحمن الرحیم
خدمت جناب خدا !
سلام علیکم ،
اینجانب بنده ی شما هستم.
از آن جا که شما در قرآن فرموده اید:
“و ما من دابه فی الارض الا علی الله رزقها”
«هیچ موجود زنده ای نیست الا اینکه روزی او بر عهده ی من است.»
من هم جنبنده ای هستم از جنبندگان شما روی زمین.
در جای دیگری از قرآن فرموده اید:
“ان الله لا یخلف المیعاد”
مسلما خدا خلف وعده نمیکند.
بنابراین اینجانب به چیزهای زیر نیاز دارم :
همسری زیبا و متدین
خانه ای وسیع
یک خادم
یک کالسکه و سورچی
یک باغ
مقداری پول برای تجارت
لطفا بعد از هماهنگی به من اطلاع دهید.
مدرسه مروی-حجره ی شماره ی ۱۶- نظرعلی طالقانی
نظرعلی بعد از نوشتن نامه با خودش فکر میکنه که نامه را کجا بزارم؟
به خودش میگه که مسجد خانه ی خداست. پس بهتره بگذارمش توی مسجد.
میره به مسجد بازار تهران(مسجد شاه آن زمان) و نامه را در پشت بام مسجد در جایی قایم میکنه و با خودش میگه: حتما خدا پیداش میکنه! او نامه را پنجشنبه در پشت بام مسجد میزاره…
صبح جمعه ناصرالدین شاه با درباری ها می خواسته به شکار بره.
کاروان او از جلوی مسجد می گذشته، ناگهان به اذن خداوند یک باد تندی شروع به وزیدن می کنه و نامه ی نظرعلی را از پشت بام مسجد روی پای ناصرالدین شاه می اندازه.
ناصرالدین شاه نامه را میخونه و دستور میده که کاروان به کاخ برگرده.
او یک پیک به مدرسه ی مروی می فرسته و نظرعلی را به کاخ دعوت میکنه.
وقتی نظرعلی را به کاخ میارن دستور میده همه وزیرای دربار جمع بشن و میگه:
نامه ای که برای خدا نوشته بودید، ایشان به ما حواله فرمودند…
پس ما باید انجامش دهیم.
و دستور میده همه ی خواسته های نظرعلی یک به یک اجراء بشن.
این نامه الآن در موزه گلستان موجود است و نگهداری می شود.
این مطلب را میتوان درس واقعی توکل نامید.
یادت باشه وقتی میخوای پیش خدا بری فقط باید صفای دل داشته باشی…
